Dag 13 Cottonwood Ranch

29 september 2013 - Wells, Verenigde Staten

Gisteravond kon ik niet slapen omdat ik zo zin had in vandaag, vandaag moest Ed toch echt vast stellen dat het niet uitmaakt hoe leuk het is wat we gaan doen.. I rather sleep just a little bit more..
Nu had dat ook makkelijk gekund, want Irene hebben we dus niet gezien vanochtend. Wij netjes om 8 uur aan het ontbijt, maar alle jagers waren al een paar uur weg, dus we waren alleen.
Er lagen broodjes en bagels in de keuken, maar in de reusachtige ijskast geen ander beleg als jam.
(zo is het tot nu toe bij elk hotel/restaurant trouwens.. Je kan je boterham besmeren met jam en 'I can't believe it's not butter' boter)
Ik vond jam al wel lekker gelukkig, Ed doet zijn best om het lekker te gaan vinden, wat aardig lukt.

Als echt natuurmensen zijn we na het ontbijt een wandeling langs de rivier gaan maken, om te kijken bij de beverdammen waarover we al hadden gehoord.
Ik moet eerlijk toegeven dat we in Nederland een beetje verkeerde interpretatie van rijkdom hebben..
Elke dag wakker worden op zo'n ranch en paardrijden is pas rijkdom.

Kenny en 2 stalmannen waren al bezig paarden te zadelen om de wapiti (een hertsoort) op te halen.
We begonnen ons nu toch wel een beetje af te vragen wanneer wij zouden gaan.
Ed begon te balen, want hij had een uur langer in bad kunnen blijven en ik een uur langer in bed.. Om 10uur zouden de beverdammen net zo leuk zijn :-P
Ik ging toen maar even me ogen dichtdoen in de lounge ruimte beneden, wat net zo magisch werkt als een peuk opsteken als je op de bus staat te wachten.. Ineens waren de paarden klaar en waren Nick en Robin er om met ons te gaan rijden.

We gingen dezelfde kant op als wat we daarvoor gelopen hadden, alleen gingen we nu de rivier door, wat zo leuk is op een paard!
Het eerste gedeelte was vrij dichtgegroeid wat ook heel leuk rijden is.
Na ongeveer een half uurtje kwamen we een koe tegen, tenminste daar gingen we vanuit, want een stier willen we natuurlijk niet tegen komen. Maar het was een stier..
Ed zijn reactie was; Oh the bulls here aren't mean?
Robin: yeah, most of them are
Uhm oké.
En nu?
Maar Nick vertelde dat honden daarom zo belangrijk zijn, die zijn nergens bang voor en rennen op de stier af met zoveel zekerheid dat de stier bang voor de hond is.

Weer een kwartier later zagen we iets bewegen in de bosjes, misschien had ik me even moeten verdiepen wat er hier rondloopt.. Maar gelukkig was het maar een kalfje.

De meeste jagen hier op grote eenden, Robin zei al dat we die waarschijnlijk tegen komen, gewoon omdat wij ze niet zoeken, en inderdaad we zagen er 5 op hun gemak een berg op waggelen.
Een stuk daarachter waren antilopen, maar daar jaagde niemand op vandaag, alleen op de eenden en wapiti's.
Om te mogen jagen heb je een vergunning nodig en dat is goed om 1 dier van een bepaalde diersoort te mogen schieten.

Het was een graad of 15 vandaag, waar we heel blij mee waren in onze spijkerbroek. Het leek even te gaan regenen en een paar bergen verderop sneeuwde het zelfs, maar de paar druppels die we voelden waren gewoon door de harde wind meegenomen.

Ed wilt nog niet galopperen dus ik was met Nick alleen gegaan en hij bleef met Robin samen achter, lichtelijk bang dat zijn paard liever ons achterna wilde komen. Maar de paarden hier luisteren zo bizar goed dat het geen enkel probleem was.
Het is duidelijk dat hier alleen maar mensen rijden die weten wat ze doen.
Als 1 iemand een klik geluid maakt gaan ze allemaal harder en
Als je bijvoorbeeld je linkerbeen tegen de buik legt gaan ze meteen naar rechts.
Heerlijk rijden..
We hebben een aardig stuk gegallopeerd en de hond van Nick rende gezellig met ons mee.
Een wonder dat dat altijd goed gaat, hij rent echt tussen de paarden langs.

Het laatste uurtje hebben we verder gewandeld met af en toe een drafje tussendoor.
We zijn nog door een kleine kudde koeien en een grotere kudde paarden gelopen, bij de paarden hebben we een kleine cattle drive experience gehad.

Iets na 2en waren we terug, na 3 uur gereden te hebben.
Zolang je op het paard zit is alles goed, maar als je afstapt worden je benen toch wel heel zwaar na zo lang niet gereden te hebben.
Laatste keer was vorig jaar in de Dominicaanse Republiek..

Samen nog een uurtje van de mooie lodge genoten voor Ed in bad ging en ik nog even terug naar bed.. Ja, we kunnen schaapskleren aandoen.... ;-)

De laatste jagers zijn net binnen gekomen met de wapiti, moet zeggen dat ik dat jagen erg interessant vind..
Het hoofd van de Wapiti lag nog in de pickup, die gaat mee naar huis als pronkstuk, de rest hebben ze al in stukken gesneden ter plekke en ligt nu in de koelkast.
Ed merkte al dat de andere jagers het niet helemaal konden verkroppen dat hij wel een wapiti had. Wij zaten met de man en vrouw die de wapiti hadden en de rest zat aan de andere kant van de tafel, kon het niet laten dus vroeg aan de andere:
Bet you hating this guy for catching an elk right?
Ze kwamen er eerlijk voor uit dat dat inderdaad zo is :-)
Maar de man heeft zijn best gedaan om uit te leggen waar ze waarschijnlijk de meeste kans hebben, hoop dat ze morgen ook geluk hebben.
Heel leuk om te zien dat ze dat uit moeten leggen als; go west at the hummingbird area and go over de hill by the big trees. Very cowboy-isch

Morgenochtend gaan we naar Reno, wat 7 uur rijden is en we alleen langs 2 plaatsjes zoals Wells rijden.. Een benzinepomp met een paar trailers en een Macdonald dus.
Iedereen hier zegt dat Lake Tahoe zo mooi is, heb er nooit iets over gelezen en heb heel wat Amerika forums door gespit, dus ben heel benieuwd.. Het is de lange reis waard zeggen ze..
I'll let you know :-)

Foto’s

1 Reactie

  1. Heidi:
    30 september 2013
    Hoi Miranda en Edwin,

    wat een spannende dagen hebben jullie weer achter de rug. En er zijn zo ontzettend veel verschillende dingen die jullie doen, geweldig. Nog spierpijn overgehouden aan het paardrijden? Ik denk dat jullie het geweldig zullen vinden aan Lake Tahoe, heb even op Google gekeken en mèn, ik ben jaloers! Veel plezier,

    Liefs, Heidi